We zijn alweer halverwege, zeg.
Ik hoop dat je al een prachtige zomer gepland hebt. Vooraleer ik aan de mijne begin, blik ik even terug. Vandaag de albums waar ik dit jaar al het liefst naar geluisterd heb, morgen de nummers.
Julie Byrne | Not Even Happiness
Singer-songwriter Julie Byrne fluistert over de natuur en Het Geluk, wat negen mooie akoestische liedjes oplevert. Voor wanneer het leven wat trager mag.
Allison Crutchfield | Tourist In This Town
Al jaren in de business maar nu pas aan haar debuut toe: Allison Crutchfield, zus van Waxahatchee. 'I keep confusing love and nostalgia,' zingt ze in hoogtepunt I Don't Ever Wanna Leave California. Het vat haar album goed samen: glorieus en oprecht zoals The Cure in zijn hoogdagen.
Roméo Elvis x Le Motel | Morale 2
Het enige vaderlandse album waar ik blijf naar terugkeren. Brusselse rapper Roméo Elvis en producer Le Motel volgen hun al geweldige Morale op met een mogelijk nog geweldiger Morale 2. Troeven? Roméo Elvis' slome flow en Le Motels kleurrijke productie.
Fleet Foxes | Crack-Up
Het is Fleet Foxes' moeilijkste plaat, ja, en er staat geen Mykonos of Blue Ridge Mountain op. Maar je kunt er nog steeds kruiwagens schoonheid mee vullen: van het hartbrekende If You Need To, Keep Time On Me, over het bijna post-rockachtige Mearcstapa, tot het epische Third Of May. Geef het wat tijd en je zult beloond worden.
Kendrick Lamar | DAMN.
DAMN. is minder meesterlijk dan Good Kid en Butterfly - vooral GOD. en LOVE. schieten te kort - maar er zijn voldoende hoogtepunten om Kendrick Lamar nog even op die hiphoptroon te laten zitten. 'I got, I got, I got, I got!'
Perfume Genius | No Shape
Met elke plaat groeit Perfume Genius. De ooit zo angstige jongen durft steeds meer dromen. Dat levert sprookjesachtig mooie songs als Otherside en Alan op. Singles Slip Away en Die 4 You behoren tot het beste van 2017. Alleen jammer dat het album als geheel niet helemaal werkt.
Priests | Nothing Feels Natural
Wild en catchy en gepijnigd en boos en mooi en verslavend en en en en. Morgen kan het misschien anders zijn, maar momenteel is deze debuutplaat van de Amerikaanse punkers Priests mijn favoriete album van het jaar.
Rolling Blackouts Coastal Fever | The French Press EP
Als het komt op aanstekelijke gitaarnummers schrijven, staat Rolling Blackouts Coastal Fever Rammel momenteel aan de top. Élke gitaarriff en zangmelodie werkt. En natuurlijk, naar de Australische traditie: rammel rammel rammel.
Run The Jewels | RTJ3
Vijf sterren deel ik niet snel uit, maar de passage van El-P en Killer Mike in de AB begin april was werkelijk legendarisch. Twee hiphopreuzen op de top van hun kunnen. 'You're gonna need a bigger boat, boys, you're in trouble!'
tricot | 3
De beste hedendaagse math-rock wordt getapt in... Japan, blijkbaar. Tricot bestaat uit vier vrouwen uit Kioto en klinkt wilder dan ik ooit in woorden kan uitdrukken. De ritme- en maatwissels zijn onnavolgbaar, maar Tricot blijft het allemaal geestig en melodieus houden. Spelplezier in overvloed.
Vince Staples | Big Fish Theory
Al sinds zijn uitstekende debuut-ep Hell Can Wait behoort Vince Staples tot mijn favoriete rappers. Hij heeft tonnen karakter en een duizelingwekkende flow. En hij durft de vreemdste beats aan. Big Fish Theory is met zijn adembenemende productie veruit zijn kleurrijkste plaat. Check zeker Yeah Right, Big Fish en BagBak.
Dank, genoeg stof tot nadenken (en luisteren) weer!
BeantwoordenVerwijderenJij bedankt!
Verwijderen